یه خروسی داشت خاك پیته ییكرد كه یه سكه ده شاهی نِه جُست. یهو ز خوشالی
قارنی كه:
-- قوقولی قوقو یه ده شاهی جُسُتم
خان دستو رداد ده شاهی نِه زِ خروس بِگِرِن. خروس دو وارتِه قارنی :
-- قوقولی قوقو خان محتاج پیل مُنِه..
خان دستو رداد ده شاهی نِه به خروس پس بِدِن. . خروس دو وارتِه قارنی:
-- قوقولی قوقو خان زِ مُ اِترسِه.
خان دستو رداد ئی دَو خروسِ نُه دسگیر كنن. خروس زونو قارنی :
-- قوقولی قوقو خان خروس دُزِه..
خان دستو رداد ئی دفه سر خروسِ نِه بِوُرِن تا دی پررویی نكنه. خروس هم قارنی :
-- ای داد ای بیداد خان قاتله.
اما تا مال و آبادی بیان باخَوَروابون كارد تِشنی خروسِ نِه برید. خروس زیركارد هم ول
كن خاننبید و دادزِید :
-- وای چه كارد تیزی خینُم حَرُمِت
خان دستو رداد یه پلویی با خروس درست كنن. خروس لابلا پلو هم ول كن نبید و قارنی :
-- وای چه حمومِ گرمی
خان یه تیكه گَهپی زِ گوشت خروس وُند وا دُهون. خروس كه مابین گِلی خان گیركِردِه بید قارنی:
-- چه لیلِه مُستِراوِ تنگی
به هربدبختی كه بید زحلق وَست مِنِ اِشكَم. خروس اُچُ هم قارنی :
-- وای چه سَلارخونِه ء بدبویی.. په بو کشتم..
خان دستو رداد اَفتَوِه نِه پر كنن كه بره كِنارَو. همیطو كه گل به ری همه تون زورزِید
و یه تیكه زِ هیكلِس جدا وابید اُچُ هم حتی خروس دَس وِردار نبید و زِ ته جیَر قارنی :
__آخی.... مردم .. غینِ خان دِهرِست و مُ آزاد آبیم...
(با یاد خدای همیشه جاوید)